Konie czystej krwi arabskiej nawet ludziom nie związanym z jeździectwem kojarzą się z doskonałością i pięknem. Ich charakterystyczna sylwetka uważana jest za niedościgniony wzór i kwintesencję wyglądu szlachetnego konia. Konie tej rasy pojawiły się na Półwyspie Arabskim aż 2500 lat temu i są hodowane do dziś co czyni je najstarszą obecnie występującą rasą na świecie.
Wyróżnia się wiele ras koń. Jednak za tę główną można uznać rasę koni pełnej krwi angielskiej. Dotyczy ona odmiany koni gorącokrwistych, który wywodzą się z Anglii. Zwyczajowo zwierzęta te określała się mianem „folblutem”. Nazwa pochodzi z języka niemieckiego, voll oznacza pełny, a Blut – krew.
Koń andaluzyjski to potoczna nazwa hiszp. Pura Raza Española, czyli „Czysta Rasa Hiszpańska” (skrótowiec PRE). Jest to rasa konia zaliczana do gorącokrwistych, jedna z najcenniejszych i najbardziej szlachetnych na świecie.
Oficjalna księga hodowli koni andaluzyjskich zwana Libro de Origen, stworzona przez wydział hiszpańskiego ministerstwa obrony Cria Caballar przed ponad stuleciem, została przekazana do powołanego w 1972 stowarzyszenia hodowców, posiadaczy oraz ich zrzeszeń, ANCCE. ANCCE jest jedyną organizacją uznaną przez hiszpańskie ministerstwo rolnictwa za reprezentującą hodowców i posiadaczy koni andaluzyjskich na całym świecie, a także władną administrować księgą hodowlaną.
Mogłoby się wydawać, że zagadnienie, którym jest chód konia jest banalnie proste: „koń idzie albo nie”. Jednak w rzeczywistości klasyfikacja tego „jak koń idzie” jest niezwykle szczegółowa i rozległa. Spróbujmy przyjrzeć się temu zagadnieniu nieco bliżej.
To, co nazywamy chodem konia to sposób poruszania się zależny od prędkości i, co bardzo ważne, kolejności stawiania kończyn. Wyróżniamy cztery podstawowe rodzaje chodów (oraz kilka dodatkowych, o których na końcu). Prześledźmy teraz te cztery główne typy wraz z niuansami znajdującymi się w obrębie jednego chodu.
Wachlarz barw okrywy włosowej u koni jest szeroki i bardzo zróżnicowany. Oprócz sierści pokrywającej ciało zwierzęcia liczą się również grzywa i ogon.
Wszystkim entuzjastom koni znany jest podział tych zwierząt na gorącokrwiste i zimnokrwiste. Konie gorącokrwiste charakteryzują się wysoką sprawnością fizyczną i sportowym przeznaczeniem. Są pełne energii, szybkie, o lekkiej budowie ciała i dużym temperamencie. Konie gorącokrwiste ogląda się przede wszystkim na wyścigach. Hodowla koni gorącokrwistych dotyczy głównie takich ras jak konie angielskich i arabskich. Rasy te zapoczątkowane zostały przez konie orientalne, pochodzące z Turkmenistanu, Persji, Syrii oraz krajów arabskich. Ekspansja Europejczyków na tereny Azji sprawiła, że zwierzęta trafiły do państw na południu kontynentu oraz na Wyspy Brytyjskie. Czytaj dalej “Konie gorącokrwiste i zimnokrwiste” »
Koń fryzyjski rasa koni gorącokrwistych, która wywodzi się z historycznej krainy Fryzji (obecna Holandia).
Początek rasy tzw. fryza sięga czasów Rzymskich. Pierwotnie był on masywniejszy, niższy i podobno nie należał do najpiękniejszych, choć przedstawiano go jako jednego z najlepszych koni bojowych w Europie.
Konie małopolskie są potomkami koni staropolskich i zaliczają się do rasy półkrwi angloarabskiej oraz arabskiej. Przodkowie przekazali im same najbardziej wartościowe cechy jak odporność na choroby, długowieczność, płodność, dobre wykorzystywanie paszy oraz niewybredność.
Jedną z popularniejszych ras jest konik polski. Charakterystyczne zwierzę w typie kuca, oznacza się wysoką odpornością na choroby, długowiecznością oraz umiejętnością przystosowania się do trudnych warunków. Twarde kopyta pozwalają konikom polskim pracować na twardym podłożu.